Het befaamde Turkse model, waarin islam en democratie zouden kunnen samengaan, heeft elke geloofwaardigheid verloren. Bijzonder wrang dat de EU bereid is de toetredingsonderhandelingen met Turkije te hervatten.
In mei van dit jaar baarde een artikel op de website van de Turkse krant Cumhuriyet veel opzien. In het artikel werd beschreven hoe Turkse veiligheidsambtenaren een jaar eerder, in januari 2014, een aantal trucks van de Turkse geheime dienst MIT met wapens bestemd voor IS hadden onderschept.
De Turkse regering ontkende eerst alles en zei vervolgens dat de wapens waren bestemd voor de Turkmenen. De Turkmenen ontkenden desgevraagd wapens te hebben gekregen. Toen werd het stil.
Op zaterdag 28 november werd de stilte verbroken. De Turkse politie arresteerde de drie veiligheidsambtenaren die het konvooi hadden onderschept. Op maandag 30 november werden zij officieel beschuldigd van spionage. Een paar dagen daarvoor waren twee journalisten van Cumhuriyet door een rechtbank in Istanbul eveneens aangeklaagd. Hoofdredacteur Can Dündar en journalist Erdem Gül werden eveneens beschuldigd van spionage.
Het is de wereld op zijn kop. Het website-artikel waarin werd aangetoond dat de Turkse geheime dienst wapens levert aan IS, werd afgedaan als spionage. De journalisten wacht een gevangenisstraf van 45 jaar.
Het ging afgelopen jaar in Turkije van kwaad tot erger. Het befaamde Turkse model, waarin islam en democratie zouden kunnen samengaan, heeft elke geloofwaardigheid verloren. De Turkse president Recep Tayyip Erdogan deinst er niet voor terug om de strijd met de PKK aan te wakkeren om alsnog een meerderheid te verwerven. En het lukt hem nog ook.
IS-olie
Erdogan begint zich steeds meer te gedragen als een 21ste-eeuwse kalief die een megalomaan paleis laat bouwen waarbij zijn voorgangers hun vingers zouden hebben afgelikt. In zijn toespraken brengt hij een saluut aan islamitische hoofdsteden, van Sarajevo tot Jakarta. Zijn volgelingen noemen hem tegenwoordig 'de leider van de Umma'. Hij wil niets weten van de wandaden van Boko Haram in Nigeria en deinst er niet voor terug om het bedenkelijke regime in Sudan te steunen.
In 2009 heeft hij bewust de Turkse relaties met Israël verslechterd met het zenden van een schip met hulpgoederen voor Hamas. Vertegenwoordigers van Hamas worden in Ankara gastvrij ontvangen.
Op alle fronten zijn de ontwikkelingen verontrustend. De meeste Syriëgangers bereiken Syrië via Turkije. IS-strijders worden opgelapt in Turkse ziekenhuizen. Erdogans zoon wordt beschuldigt van het kopen van IS-olie. Journalisten die kritiek leveren, worden opgepakt.
Het Westen hoopte dat de toetredingsonderhandelingen met de Europese Unie (EU) waarmee in 2005 werd begonnen, Erdogan zouden inspireren tot hervormingen. Die hoop is niet uitgekomen. In plaats van een islamitische variant op de christendemocratie werd Europa dit jaar getrakteerd op een dictatuur aan de Bosporus die banden onderhoudt met IS.
De NAVO kent tegenwoordig een lidstaat die niemand meer vertrouwt. Erdogan deinst er niet voor terug om een Russisch vliegtuig uit de lucht te schieten, waardoor prille samenwerking tussen het Westen en Vladimir Poetin in de strijd tegen IS wordt ondermijnd.
Dieptepunt
Het is tegen deze achtergrond buitengewoon wrang dat de EU nu bereid is om de toetredingsonderhandelingen met Turkije te hervatten, in de hoop dat Ankara de vluchtelingenstroom zal indammen. Aangezien de EU zelf niet in staat is om de buitengrenzen te bewaken, mede door Griekse onwil, wordt Erdogan witgewassen.
Wie durft de EU nu nog te afficheren als een waardengemeenschap? De vervreemding tussen de burger en het Europese project bereikt zo langzamerhand een dieptepunt.
En dan te bedenken dat er wel degelijk een alternatief bestond voor een knieval voor de Turken. Als de lidstaten van het Schengenakkoord veel eerder de term 'mini-Schengen' hadden laten vallen, hadden de Grieken snel hun tegenstand opgegeven. Athene is immers als de dood dat het toerisme schade ondervindt als het land geen deel meer uitmaakt van Schengen. Het is ook onbegrijpelijk dat de EU Frontex niet veel eerder en veel meer geld heeft gegeven.
Het meest trieste is nog wel dat iedereen beseft dat de deal met Turkije geen structurele oplossing biedt. Het land kampt met een hoge werkloosheid en de Turkse politie kan nooit alle vluchtelingen tegenhouden. Erdogans respect voor de EU zal niet zijn gestegen.
-
http://ift.tt/1RZxnPc Europa en de dictatuur aan de Bosporus - Wordpress
Geen opmerkingen:
Een reactie posten